✨️                                                                                                                                    ✨️

het huisje
in
het heelal

met rood en groene ramen
onder een dak van stro

waar ‘t hofke en de bloemekes
elk hun eigen plekje hebben

waar je steeds de weg naar toe vindt
op eender welke reis

 

                           ✨️                                                                                                                                   ✨️

het huisje
en
het schuurtje

een lapje grond
tussen de sterren

met hond en kat, en kip en koe
en licht van verre

verse soep wacht daar op jou
en dagelijks een boterham

 

 

                             ✨️                                                                                                                                ✨️

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Eigen haard

 

 

Het is goed in eigen haard te kijken

Naar het vuur dat zich veilig voelt
door het hout dat haar steeds weer energie geeft

Naar het vuur dat brandt, vol vertrouwen
in de vonk die haar warmte leven geeft

Naar het vuur dat vrij haar eigen weg bepaalt
in een liefdevol samenspel met de wind

Naar het vuur dat in een magisch moment
voorbij tijd en ruimte reikt

Het is goed in eigen haard te kijken

Waar vuur knettert
Waar hout geurt
Waar rook de hemel zoekt

Waar je warmte voelt
Waar je 'graag gezien' proeft
Waar je thuis bent

De haard flakkert
rood, oranje, geel, blauw, …
samen één, als wit licht, als liefde

Als banier van jouw eigen staat

van 'zijn'

 

 

 

 

 

Koesteren

 

 

Terwijl ik naar de maan kijk
kruist de vallende ster
de zon in mijn ziel

Terwijl jouw letters ontbreken in mijn gevoel
ontbreekt jouw gevoel in mijn letters
jouw zon in mijn ziel

Terwijl ik me afvraag hoe het ijs te breken
smelt het langzaam
in de stralen van mijn ziel

Terwijl we onze zinnen verzetten
blijven woorden hangen
in de gloed van verwachten

Terwijl ik deze woorden zachtjes giet
in decoraties van gedachten
koester ik het blad dat onbeschreven is

Koester ik de warme straal
op mijn oplevend gemoed
uit jouw zie

Verliefd

 

als ze sterren zien

lezen dromers wolken

als een toverboek

 

 

 

als golven ruisen

horen verliefden water

als een melodie

 

 

 

als vingers voelen

lezen geliefden harten

als een sprookjesboek

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Vlinderslag

 

 

Spetterend, als water op de rotsen

 

Het gevoel dat zingt & zinkt

op wel duizend benen hinkt

Met gestrekte vinger wegen wijzend

met open handen reizend

 

Een verlangen dat in een ander verglijdt

verder leidend, elke pauzekop ten spijt 

Door kalenders geweven 

vergaat de tijd concentrisch voor even en even

 

Woorden, wederkerig gepolijst 

dromen, door winters opge-ïjsd

Levenswijs gediplomeerd 

verbonden gekristalliseerd

 

Neerslaand als  golven op ‘t strand der eeuwigheid

rimpels in ‘t zand nalatende vergankelijkheid

Terwijl  een nieuwe horizon nadert

elke link gelinkt, elke rol doorleefd geaderd

 

Rond gesleten, als stenen door het water

 

 

 

De haag

 

De haag

ontluikt als een puber in het voorjaar

ontvangt volop levend de warme zon

ontkleed zich schaamteloos op rijpere leeftijd

onthult haar naaktheid, wachtend op een nieuw kleed

ontvangt elk seizoen met open takken

 

De haag

wortelt verlangend in de rijke aarde

wiegt dromerig in de zachte wind

wacht geduldig op de malse regen

warmt zich vurig aan de hartstocht van elke straal

waardeert elk element als deel van het geheel

 

De haag

ziet de seizoenen die afwisselend regeren

proeft de elementen die hun kracht soms doseren

ruikt de dieren die in haar komen logeren

hoort de mensen die gezellig naast haar lameren

voelt vibraties voor elk, wil ze frequenteren

 

 

 

 

Blaadje

 

 

Dat ene blaadje

zich nog vastklampend aan een tak

aan het uiterste eindje van de boom

 

Na een hopeloze strijd

zacht zinkend

in de waterige lucht

 

0mdat een blaadje nu éénmaal vallen moet

 

 

 

 

Een jaar

 

 

een jaar dat 

elke dag iets achterlaat

elke nacht iets meeneemt

alles is verdwenen

maar aanwezig

 

een jaar dat

veel bezit wat je niet hebt

veel wint doch geen afgunst wekt

alles is aanvaard

maar blijft leven

 

een jaar dat

jou je eigen weg opleidt

jou je succes niet benijdt

alles is veranderd

maar vergeven

 

een jaar dat

nieuwe kansen geeft

nieuwe levens leeft

alles is anders

maar waardig

 

 

 

 

Ruisend stervend riet

 

Dobberend in dommelende wateren

geniet ik glooiend glijdend

en drijft geborgen weg

de wonde van een flater

 

Een vleugel knipoogt

zwevend boven ‘t wolkendek

doorploegd door fjorden van leegte

waar gesproken stilte stolt

 

Lopend op het spoor dat je bijster bent

verjaart de tijd concentrisch

Versintelde gedachten

in de gloed van de oude ziel

 

 

 

 

 

Vurig vervagend

 

Het opspattend schuim glijdt weg tussen tenen

als vliedend water de voetzool plaagt

Beelden banen zich een weg

in het zoute geheugen van de huid

 

Zand over zand

daarin heeft de wind de hand

die ook de tak tot drijfhout vormt

wijl heugenis door ‘t lichaam stormt

 

De zon die lijzig mijmerend aanmeert

opdrogende bron van doorgedrongen warmte

onderwijl glinsteringen in de ogen tovert

van leven dat sprankelt in elk element

 

 

 

 

 

 

Oneindig eindig

 

Aanzwellend zacht stroomt wijsheid

vol van wensen denken

Wortels in ouder

Wijn van werkelijkheid

hartslag in zijde

Tintelend stil

Zonder kompas zien

stappen blijven

Af, ... nooit af

Of ...

 

 

 

 

 

Dat land, dat in jouw dromen is te zien

 

 

Dat land, dat in jouw dromen is te zien

bij vlammetjes van kaarsen

bij vuur tussen mensen

 

Sterren dragen er de ziel van de zon

wijsheid dobbert er over baren

als een balsem over oude wonden

 

De horizonlijn van de hoogste bergen

toont er de tonen van het liefste lied

dat ons als warm vloeibaar goud omarmt

 

Engelengezang resoneert in dat land

in klankkamers van klare harten

waar de tijd danst over onzichtbare grenzen

 

Alles verbonden, met alles wat is

alle mensen vrienden

alle vrienden, één geheel

 

In dat land, dat land vol liefde, dat in jouw dromen is te zien

 

 

 

 

 

Verliefd

 

 

Op jouw uniciteit

op jouw verscheidenheid

op jouw kleuren

op jouw geuren

 

De rimpels op het water schitteren

als een bundel kerstboomlichtjes

zuivere zonne-energie

vooraankondiging van feestelijke dagen

 

In de gouden warmte

vloeien wij samen

en stollen

in de vorm van ons hart

 

De volgende ochtend

licht gerijmd

verliefd op jou

mijn allermooiste

 

mijn lievelingsseizoen

 

 

 

 

 

Droom in revisie

 

 

 

De blik van een vergeet-me- nietje

diepgeworteld, de droogte overleefd

in een leegbloedend hart

 

Ondersteboven, balancerend, nazinderend 

de tijd van geen kwestie

vergeten betreed een andere dimensie

 

Een droom kan je niet vangen

wel de vrijheid ervan delen

in het vol bloeiend hart

 

 

 

 

Die kleine lucifer

 

die kleine lucifer

waarmee je een kaars kan aansteken

 

voor wie je graag zag

voor een herinnering 

voor een goede afloop

uit geloof

uit zorg

uit dankbaarheid 

 

die kleine lucifer

waarmee je de wereld in brand kan steken 

 

voor wie niet anders kijken kan

voor wie nooit genoeg heeft

voor wie bang is

uit boosheid 

uit hebzucht 

uit onwetendheid 

 

die kleine lucifer

waarmee je bezieling kan aansteken

 

voor licht op wat duister is

voor warmte voor wie in de kou blijft staan 

voor verbondenheid op grootmoeders wijze

uit medeleven en begrip

uit zorgen voor elkaar 

uit wijsheid, geloof en vertrouwen

 

die kleine lucifer 

een kleine daad waarmee je elkaar kan aansteken

 

 

voor jou

voor die ander

voor de wereld 

uit het hart

uit het hoofd 

uit het zijn

 

 

 

 

 

Nostalgie

 

 

Geweekt in maanden

verjaren de dagen

gebonden door de tijd

licht verdund door tranen

 

Aan de muur

veel componenten

waarop je vreugde

en verdriet kan enten

 

In een straat bewoond door mooie woorden

huist glimlach naast reflectie

gelouterd denk ik

het is hier nog zo slecht nie

 

 

 

 

 

 

Kloofje

 

 

Er hangt nevel in de bergen

waarachter toppen zich verbergen

toch is het pad zo helder

als het klaterend water

van het bergbeekje 

waarlangs wij samen wandelen 

van monding tot bron

van bron tot monding

tussen nu en ons begin

begint onze toekomst

over het kloofje

 

Net voorbij de boomgrens

zwaaien we synchroon terug

naar de Lariks die ons uitwuift

terwijl we omkijken

waait het zand in onze nek

maar blijven onze ogen vrij

zodat we als de wind gaat liggen

ons hoofd draaien en kunnen zien

dat ons hart er al is

aan de voet van de regenboog

over het kloofje

 

Ons mooiste uur moet nog komen

terwijl het al bezig is

licht in onze ogen

levend op de horizon

aan de bron en de monding

samen

zijn

met de tijd

met elkaar

over het kloofje

 

 

 

 

 

Foutje

 

Laat een foutje je niet fnuiken

enkel zo kan je ontluiken

Leer bij door bluts en buil

want elke wijze uil

werd geboren als uilskuiken

 

 

 

 

De wolken

 

 

De wolken gaan op jacht

in 7 laagjes verlucht

tientallen kleuren blauw

 

Mijn dromen gaan op jacht

in 7 laagjes bevrucht

tientallen ideeën trouw

 

Mijn lippen gaan op jacht

in 7 laagjes ontucht

tientallen tintelingen jou

 

 

 

 

 

Drank

 

de drank glijdt binnen

het woord wil er uit

ik drink me moed in

maar toch krijg ik niets

over mijn lippen

 

 

 

 

Liefde

 

liefde op de mouw gespeld

van de kleren 

van de keizer

druipt af zonder bestemming

 

 

 

 

 

 

Horizon

 

Leven

waar het licht ouder is dan de duisternis

op de horizon

waar plannen niet verjaren

en de tijd de pan uit rijst

Zijn

 

Leven

waar het antwoord van morgen

er ook vandaag al is

waar het geboortekaartje ligt

van wat nog niet ter wereld kwam

Dromen

 

Leven

waar de wijzers van de klok ongelezen blijven

en oude wijn nieuwe deuren opent

waar we eerder zijn dan worden

zoals mijn hondje in de zetel

Genieten

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Terras van verwondering

 

Op het terras van verwondering

zit de aarde licht beschonken

starend naar een zee van zand

 

Beelden die naar buiten stromen

op het ritme van de overvloed

opgaand in een maalstroom van gedachten

 

 

De herinnering mijmert

Verzonken in het wassende water

ligt een zandkasteel gebouwd op lucht

 

Gezandstraald door tranen van tijd

die kinderdromen, in stilte uitgesproken

van toen de aarde nog een aardje was

 

 

 

 

 

 

De kracht

 

De kracht van gebundelde passie

om tot oerkracht te smelten

onstuitbaar als lava

 

De kracht van een mystieke muze

om in fabels te dromen

inspirerend tot wonderen

 

De kracht van wereldse letters

om woorden tijdloos te delen

verknoopt als macramé

 

Ook al kan je er geen touw aan vastknopen

het werkt, de kracht van woorden

 

Letters

zo samen, zijn ze heel apart

 

 

 

 

Cognac & Amaretto

 

Als op de vloedlijn van ons samen zijn

een eeuwigheid te kort blijkt

voor zon en maan die hand in hand gaan

voor ons laven uit dezelfde bron

voor onze blik op dezelfde horizon

 

Als op de vloedlijn van ons samen zijn

we als zand en zee elkaar steeds raken

als elk zijn kleur heeft, zijn karakter

als cognac en amaretto

als contact is con affetto

 

Als op de vloedlijn van ons samen zijn

water warm opborrelt uit de aarde

eeuwig als de gloed van onze liefde

eeuwig in een land genoemd naar ijs

eeuwig nog steeds te kort is voor onze reis

 

Als cognac & amaretto

eeuwig con affetto

 

 

 

 

 

 

Authentici-tijd

 

Ingehaald door de tijd

Als de aarde niet meer plat blijkt

en de traag groeiende boom de grootste wordt

 

Eigen-aard-ig durven dromen

In elke kamer van elk luchtkasteel

kriebelt een verbazende ontdekking

 

De speling van het woord

Daden kleurend in de herfst

het openen van de grote poort

 

 

 

De introverte exodus

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Eén keer

 

 

Het verleden heeft toekomst, het heden zet aan

als herinnering aan jaren, die nog niet bestaan

zo walst de gedachte, met veel gevoel

dus dans ik voor één keer, zomaar zonder doel

 

Een stroom vol verlichting, in schaduw gedoofd

meermaals geboren, in zoveel geloofd

geen wet kan verhinderen, dat ik droom zonder doen

dus geef ik jou even, nog een warme zoen

 

Water dat terugstroomt, uit de oceaan

rijk aan ervaring, overal gegaan

de zee die is woest, maar de golven zijn zoet

de pijn van wat niet is, verzacht door wat jij doet

 

 

Jij schildert verlangen, maar het voelen wordt grijzer

de kleur van de klank dooft, maar de duif die wordt wijzer

dus dans ik nog één keer, ėėn keer zomaar doen

dus geef ik jou even, nog één warme zoen

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Saudade

 

 

Het lot

vertaald in de ziel

vertolkt in muziek

Muziek

kust het verlangen

komend van klanken

Klanken

dromend ingekleurd

drijvend naar de dans

De dans

vertolkt lust en leed

vertaalt hard het lot